 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Крылы – для нябёсаў,
на зямлі – каханьне.
Мне ня трэба болей:
болей – не бывае.
Дастаткова срэбра
мне ў тваім дыханьні.
Пацалункі шчасьце
ў цеплыню схавалі.
Шэптам прамаўляе
жарсьці голас, тромкі
й моцны ад пажару,
што нутро ўздымае.
Вільгаць наталеньня
целаў нашых гронкі,
што ў адзіным ўздрыгу,
поўнячы, спыняе.
Нашы папялішчы
стомна ў ложку тлеюць –
мы ад іх зьляталі
зьнітаваньнем душаў.
Лозы аплятаюць,
і пястоўна млее
між лілеяў снулых
шчасьця непарушнасьць.
Пазіраюць дзеці –
на грамнічным зьмежку –
весела і мудра
з боскіх аблачынак.
«Прачынайся, родны!..
Паглядзі на ўсьмешку –
наш, здаецца, хлопчык...
Не люблю дзяўчынак».
7.II.2004.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
